วันอาทิตย์ที่ 13 มีนาคม พ.ศ. 2554

บทสวดพิจารณาสังขาร

บทสวดพิจารณาสังขาร



สัพเพ สังขารา อะนิจจา สังขาร คือร่างกายจิตใจ แลรูปธรรมนามธรรมทั้งหมดทั้งสิ้น มันไม่เที่ยง เกิดขึ้นแล้วดับไป มีแล้วหายไป

สัพเพ สังขารา ทุกขา สังขารคือร่างกายจิตใจ แลรูปธรรมนามธรรมทั้งหมดทั้งสิ้น มันเป็นทุกข์ทนยาก เพราะเกิดขึ้นแล้ว แก่เจ็บตายไป

สัพเพ สังขารา อะนัตตา สังขารคือร่างกายจิตใจ แลรูปธรรมนามธรรมทั้งหมดทั้งสิ้น ไม่ใช่ตัวไม่ใช่ตน ไม่ควรถือว่าเราว่าของเราว่าตัวว่าตนของเรา

อะธุวัง ชีวิตัง ชีวิตเป็นของไม่ยั่งยืน

ธุวัง มะระณัง ความตายเป็นของยั่งยืน

อะวัสสัง มะยา มะริตัพพัง อันเราจะพึงตายเป็นแท้

มะระณะปะริโยสานัง เม ชีวิตัง ชีวิตของเรามีความตายเป็นที่สุดรอบ

ชีวิตัง เม อะนิยะตัง ชีวิตของเราเป็นของไม่เที่ยง

มะระณัง เม นิยะตัง ความตายของเราเป็นของเที่ยง

อะจิรัง วะตะยัง กาโย กายนี้ไม่นานหนอ

ปะฐะวิง อะธิเสสสะติ จักนอนทับซึ่งแผ่นดิน

ฉุฑโฑ อะเปตะ วิญญาโณ เมื่อปราศจากวิญญาณแล้ว

นิรัตถัง วะ กะลิงคะรัง หาสาระประโยชน์มิได้
อนิจจา วะตะ สังขารา สังขารทั้งหลายไม่เที่ยงหนอ

อุปาทะวะยะธัมมิโน มีความเกิดขึ้นแล้ว มีความเสื่อมไปเป็นธรรมดา

อุปปัชชิตตะวา นิรุชฌันติ ครั้นเกิดขึ้นแล้วย่อมดับไป

เตสัง วูปะสะโม สุโข ความเข้าไปสงบระงับสังขารทั้งหลาย เป็นสุขอย่างยิ่ง

ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น